Christmas, NYE, and Melbourne.

Dag lieve mensjes in het koude Nederland,

Het is al weer eventjes geleden dat ik wat heb geschreven en in de tussentijd is er alweer van alles gebeurt. Als eerste iedereen nog de beste wensen voor het nieuwe jaar.

Na een aantal weken gewerkt te hebben terwijl de kinderen naar school gingen was het 16 December toch echt de laatste dag voor de grote vakantie. Dit houdt in dat de kids nu 6 weken vakantie hebben, net zoals wij in de zomervakantie.
De dagen zijn zo wel wat langer, en ik spendeer mijn tijd van 9 uur 'sochtends tot 9 uur 'savonds met de kids.
Gelukkig ben ik vrij in wat ik met de kinderen mag doen en plan dus ook veek uitstapjes. Zo ben ik met Callum naar Toronga Zoo geweest, zijn we naar een magic show in het Sydney Olympic Stadium geweest en gaan we regelmatig een eindje rijden en wandelen langs het strand.
'Savonds zijn er geregeld, lees 5 avonden in de week, vrienden van de ouders over de vloer en is het erg gezellig. Ik word helemaal opgenomen in het gezin en de vriendengroep.

Het gezin gaat voor kerst een week naar Nieuw Zeeland omdat daar familie woont, wat betekend dat ik een week doorbreng bij een vriendin van de familie. Amie is een single moeder met 3 jongens, 7, 10, en 12. Amie woont in Botany, wat dicht bij het vliegveld van Sydney ligt en iets verder van het centrum vandaan is dan Coogee. Het was een zeer interessante week, en ik was dan ook blij om weer terug te gaan naar Coogee. Een dag voordat het gezin thuis zou komen krijg ik echter een berichtje van Shelly (de moeder) dat het niet goed gaat met Callum. Hij kan geen eten en drinken binnen houden, en wanneer hij overgeeft komt er bloed mee. Dit houdt in dat Callum niet in staat is om te vliegen en Tim (de vader) en Jack met z'n 2en terug komen en Shelly noodgedwongen in Nieuw Zeeland moet blijven met Callum.
Gelukkig is Callum na een bezoekje aan het ziekenhuis, wat medicatie en rust na 2 dagen instaat om terug te vliegen naar huis.

En ondertussen is het toch echt kerst, wat gelijk staat aan mijn verjaardag. Toch gek hoor, om je verjaardag op het strand te vieren met 40, ja 40! graden.
In Coogee vieren ze ieder jaar kerst op het strand. Hele families en vriendengroepen trekken naar het strand om te bbq' en en te drinken. Een erg gezellige boel, al liep het dit jaar iets uit de hand. Het meerendeel van de bezoekers waren backpackers en besloten om een "rave" party te houden op het strand en naast gelegen grasveld. Dit liep zo uit de hand dat de politie niet veel meer kon doen, en de volgende dag besloot de gemeente om de rest van de zomer alcohol te verbannen.

Dan NYE. Wat een spektakel. Ik heb nog nooit zoveel mensen bij elkaar gezien. Het hele centrum van Sydney, rond de Harbour Bridge en het Opera House was afgesloten. Er warden 4000 meer bussen als normaal ingezet en overal waar je keek waren mensen. Ik heb mijzelf een mooi plekje tussen het Opera House en de Harbour Bridge weten te bemachtigen en dan is het wachten totdat het middernacht is.
Op de pilaren van de Harbour Bridge projecteerden ze van alles, en met nog 2 minuten te gaan beginnen ze al af te tellen. Wanneer de teller bij 10 komt begint iedereen, maar dan ook echt iedereen hard op af te tellen. En klokslag 12 uur barst het vuurwerk de lucht in. Kippenvel moment!
En wanneer de eerste grote knallers geweest zijn denk ik, nou dit is het. Maar nee, het vuurwerk ging wel door voor 12 minuten. 12 minuten lang overal waar je kijkt vuurwerk. En niet zomaar vuurwerk, nee het beste wat je maar kan krijgen. Geweldig. Een puur geluks moment!
En wanneer om 12:20 het vuurwerk is afgelopen begint de chaos. Iedereen wil zo snel mogelijk naar huis. Ik ook natuurlijk, want ik wist dat er een feestje gaande was in het huis.
Van te voren had ik al gevraagd aan Shelly en Tim hoe ik het beste/snelste terug kon komen. Tim zei lopen, wat betekend dat ik 8 kilometer terug zou moeten lopen.
Ik waag het dr op en loop naar een treinstation. Ik sla bewust de eerste paar treinstations over omdat iedereen daar naar toe trekt.
Normaal gesproken zou ik een trein naar Central pakken en vandaar uit met de bus naar Coogee gaan. Dit keer besluit ik een trein naar Bondi Junction te nemen en vandaar uit naar Coogee te uberen.
Wanneer ik bij het trein station aankom is het verdacht rustig en na 4 minuten wachten komt netjes mijn trein aan. In de trein hoor ik 3 mensen overleggen over hoe ze het snelste in Coogee komen. 1 van hen moet namelijk DJ' en in Coogee, dus ze besluiten een taxi te nemen.
Ik besluit brutaal te zijn en te vragen of ik eventueel met ze mee zou mogen. Dit is geen probleem, als ik maar opschiet want ze hebben haast.
En zo komt het dat ik op NYE midden in de nacht met 3 vreemden aan het sprinten ben van het station naar de taxi stand plaats.
In record tempo ben ik terug in Coogee, 1:20. Tim en Shelly zijn dan ook verbaasd dat ik er zo snel weer ben.

Afgelopen week ben ik een weekje naar Melbourne geweest met de familie. We gaan met de auto, en dan pas besef ik hoe immens groot dit land is. We zijn 2 dagen onderweg, 865 km. We overnachten in een klein rural dorpje genaamd Howlong. Hier woont een vriend van Tim.
De volgende dag rijden we verder en komen we aan het eind van de middag aan in Melbourne.
De rest van de week bestaat uit ;
- Centrum van Melbourne en Hosier Lane.
- Luna Park,
- ochtendje zwemmen.
- middag monopoly spelen en dik ingemaakt worden door Tim de Financial Planner.
- bijkletsen met Mara.
- Souverein Hill, een oud goudsmijn dorpje wat nog steeds in tact is.
- Old Melbourne Goal.
- En een bucketlist dingetje, de Great Ocean Road met als hoogte punt de 12 Apostelen.

De terugweg overnachten we weer in Howlong. Tim vind het de laatste dag hoog tijd dat ik ook wat kilometres maak op de Australische Highway en zo komt het dat ik in een dike Range Rover aan het cruisen ben op de highway. Wat zich resulteerd in mijn eerste staande houding. Het gaat hier toch net even wat anders als in Nederland.

De toegestane snelheid op de highway is 110, maar ik als kleine snelheidsduivel zie de mogelijkheid om op de verlate, lange en saaie highway terwijl ik in een super mooie snelle auto rijd het gaspedaal goed in te trappen. Tim vind het allemaal prachtig. Ik kom de bocht door en de heuvel af en zie een politie auto staan en rem gelijk af naar de toestane snelheid. Helaas heeft meneer de agent mij al gezien door zijn lasergun en met dat ik de politie auto passer gaan de zwaailampen aan en trekt hij op achter mij. Ik rij dan ook braaf de toestane snelheid en wacht op een teken of het bordje "stop politie" en tot de auto voor mij gaat rijden en me van de weg afhaalt. Echter gebeurt dit niet en na een tijdje begint Tim op de achterbank te lachen en zegt ie, "maybe it's time to pull over now". Blijkt dus dat wanneer er een politie auto achter je rijd met zn zwaailampen aan je op de vluchtstrook stil moet gaan staan. Oeps.
Meneer de agent was dan ook niet zo blij toen ik mijn raampje naar beneden deed. Hij kijkt mij aan met twinkelende oogjes, en lijkt erg tevreden te zijn met zijn vangst. Totdat hij merkt dat ik Nederlands ben en niet Australisch. Het is namelijk erg makkelijk om als buitenlander in Australie de boetes te omzeilen, en dit weet meneer de agent ook.
Als eerste krijg ik een preek over waarom ik niet gelijk stopte en hoe het werkt in Australie.
Dan laat hij mijn zijn lasergun zien en daar staat het mooie getal van 153 km/p na correctie.
Dit zorgt ervoor dat Tim nog harder begint te lachen. Callum is ondertussen helemaal in zijn element, hij houdt namelijk erg van alles wat knipperd en in het speciaal politie wagens. In zijn enthousiasme roept hij niets anders dan " Buthole". Dit is een stopwoordje van hem wanneer hij enthousiast is.
Meneer de agent is niet erg vrolijk meer en handeld alles af. Gaat nog even terug naar zijn wagen om alles te controleren, wat hem 10 minuten kost en komt terug om me te vertellen dat het met 865 Australische dollars gaat kosten. Dit zorgt ervoor dat Tim bijna in zijn broek plast van het lachen.
En nu vragen jullie je waarschijnlijk af waarom Tim dit zo lachwekkend vindt en de agent zijn goede humeur verloor wanneer hij ontdekte dat ik niet Australisch ben.
Kort uitgelegt, ik heb geen permanent adres in Australie dus ze kunnen mij niet natrekken en vinden. Ook staat het los van de immigratie dienst dus kan ik niet aangehouden worden wanneer ik het land verlaat. Niets aan het handje dus.

Zoals jullie kunnen lezen heb ik het nog steeds naar mijn zin en geniet ik iedere dag met volle teugen.

Ik wil ook nog even iedereen bedanken die mij een kaartje hebben gestuurd, vind het erg leuk om post te ontvangen vanuit Nederland.

Tot de volgende keer, groetjes vanuit het bloedhete Australie.